Onbewust aanpassen, kan dat zonder problemen?
Als kind leert een beelddenker al heel vroeg dat jezelf aanpassen zorgt dat je minder opvalt:
Onbewust van je unieke beelddenkerstalenten door het leven stappen, maakt het veel makkelijker en eenvoudiger. Is dat effectief waar of heeft een label als beelddenken hebben ook voordelen?
Door jezelf aan te passen, ga je steeds meer werken met aangeleerde vaardigheden.
Zoals de naam zegt „aangeleerd”, wil zeggen iets waarvoor je dient te oefenen. Dit zijn activiteiten of handelingen waar je geen natuurlijke aanleg of talent voor hebt.
Hoe beter je hierin wilt worden, hoe meer energie je dit gaat kosten. Je kan beter worden door te oefenen maar in deze taken zal je nooit uitblinken!
Je moet er meer energie in stoppen. Je batterij loopt letterlijk leeg omdat dit geen energie of voldoening geeft.
Ben je ziek of zit je in een stressvolle periode, dan zijn dit de taken die steeds meer moeite zullen kosten en steeds meer energie vragen.
Jarenlang jezelf onbewust gaan aanpassen, doet je vroeg of laat vastlopen. Het is onbegrijpelijk wat er met je gebeurt:
Ik merk dat zodra je een etiket krijgt, elke medewerker een aantal fases doorloopt. Er is geen goed of fout, ik merk wel dat iedereen elke fase doorloopt. Het hoort bij jouw persoonlijke groeiproces en de manier waarin je met een label omgaat.
Mogelijk is je eerste reactie:
In eerste instantie een opgelucht gevoel. Nadien kan de twijfel alsnog toeslaan omdat niemand anders wil zijn in onze over-gestandaardiseerde maatschappij.
Zodra je weet dat je een beelddenker bent - of gelijk welk ander etiket, start een proces van rouw en aanvaarding.
Het betekent afscheid nemen van een aantal zaken. Activiteiten waarvan nu zwart op wit komt te staan dat je ze nooit zal kunnen.
Je collega met dyslexie zal nooit het Groot Dictee winnen. Hij kan daar wel van dromen, maar de kans is zeer klein dat hij dit ooit gerealiseerd zal krijgen.
De 5 fases in dit proces zijn:
In eerste instantie ga je afwijzend reageren: „Neen, ik ben niet anders; Neen, ik wil niet anders zijn.”
Je komt in een ontkenningsfase:
In een 2de fase, slaat het dikwijls helemaal om: „Als ik dan toch anders ben, dan moeten de anderen zich nu eens helemaal aanpassen en rekening houden met mij.”
Je kruipt in de slachtofferrol en wentelt jezelf in zelf medelijden:
Als je jezelf jarenlang hebt aangepast, is dit een begrijpelijke reactie.
Dit keert echter gewoon de rollen omdat je gaat eisen dat je collega’s zich gaan aanpassen.
Het systeem van aanpassen aanblijft behouden, het verschuift naar de anderen. Op termijn is deze situatie even onhoudbaar als de huidige situatie.
In de volgende fase, besef je: “Ja, ik ben anders en ja, ik ben helemaal OK! Ik ben ook waardevol en heb iets bij te dragen aan het team of de maatschappij.”
Je durft bewust van een aantal zaken afscheid nemen. Activiteiten die je niet liggen en waar je niet blij van wordt.
In sommige gevallen kan dit zeer heftig zijn, namelijk het loslaten van je job, je diploma of een baan waarin je carrière hebt opgebouwd. Je sluit letterlijk een aantal deuren achter je.
Dit betekent ook dat er nieuwe deuren opengaan. De herkenning en erkenning van je anders zijn, geeft andere perspectieven en nieuwe mogelijkheden.
Aanvaarding van je anders zijn, leidt tot persoonlijke groei.
Het leert je om andere mogelijkheden te zien in plaats van jouw aandacht te blijven richten op de beperkingen die een label als beelddenken met zich meebrengt.
Let wel, de ene mens zal meer moeite hebben met een bepaalde fase dan een andere. Afhankelijke van de individuele situatie doorlopen mensen dit proces zonder zich er bewust van te zijn.
Er is wordt veel gesproken over het al dan niet labelen van mensen. Etiketten zeggen de tegenstanders, zijn niet voor mensen, maar voor producten, dozen of containers.
Jij hebt als mens veel meer kwaliteiten dan dat ene labeltje. Ongeacht hoe jij het aanvaardingsproces doorloopt, op een bepaald moment zal het label er niet meer toe doen!
Openlijk vertellen over labels op de werkvloer blijft een dilemma voor een aantal neurodivergente medewerkers.
Dit proces houdt neurodivergentie medewerkers bezig. Het is een steeds weerkerend dilemma of en wanneer ze die eerste stap durven zetten.
Zelfkennis is weten waar jouw sterke kanten en unieke talenten zitten. Zelf weten wat wat je niet ligt en dit ook gewoon durven benoemen.
Het is een uitdagende weg die je helpt om dichterbij jezelf te komen en je unieke talenten verder te kunnen ontwikkelen: Dit zijn kwaliteiten waarmee jij het verschil gaat maken voor jezelf en je collega’s op je werkplek.
Zelfkennis is de basis om voluit te durven kiezen voor een andere aanpak die de samenwerking verbetert.
Interesse?
Saskia Smet is de auteur van dit artikel en oprichtster van Numentum.
Saskia heeft zich gespecialiseerd in het coachen en adviseren over beelddenken op de werkplek. Ze deelt via deze blog tips voor volwassen beelddenkers in een werkomgeving.
Je bent welkom om vrijblijvend de mogelijkheden te bespreken met Saskia. Neem contact op.
Vergelijkbare omschrijvingen voor beelddenkers en aanverwante profielen vind je in dit overzicht.
Het anders-zijn, gaat pas op een positieve manier voor jou werken als je dit leert omdenken:
Op dat moment ga je deze extra kwaliteiten verder ontwikkelen in plaats van te blijven vasthangen aan de tekorten die anders-zijn met zich meebrengt. Jouw meerwaarde zit in die extra kwaliteiten!
Je bent veel meer dan een label en bovendien is iedere mens uniek.
We zijn allemaal verschillend en enkel door alle talenten samen te brengen gaan we sneller vooruit als team!
Dit artikel verscheen voor het eerst op 9 maart 2014. Deze publicatie wordt regelmatig aangevuld met de laatste nieuwe inzichten. De laatste update is gebeurd op 30 september 2024.
Bron afbeeldingen: Numentum & Drawify
30 september 2024